happy single

Vorige week, na het vDexbob over single zijnerschijnen van mijn blog een cursus alleen zijn, twitterde @dexbob: ‘Wat doe je er moeilijk over. Vanaf dag 1 vond ik het top. Het totale wegvallen van overleg en verantwoordelijkheid – love it.’ Wat volgde was een gesprek over de pluspunten van het single-bestaan. En je hebt groot gelijk Bob: die leuke kanten zijn er genoeg. Tijd om ze eens op een rijtje te zetten.

Geen verantwoording af hoeven leggen over je daden, je aankopen, je keuzes: da’s het eerste voordeel. Heerlijk is dat. Een rode muur in de huiskamer omdat ík dat mooi vind. Om 23.00 uur nog even de stad ingaan omdat ík daar zin in heb. ‘Op het laatste moment besluiten niet te gaan koken, maar een roombroodje te eten,’ twittert @dexbob. Ja, dát.

Jezelf opnieuw uitvinden vind ik een tweede pluspunt. Mijn partners hebben me gevormd de afgelopen jaren. Ik heb veel van ze geleerd. En dat is mooi. Maar wat is nou echt van mezelf? Welk deel van mijn persoonlijkheid heb ik laten ondersneeuwen, in welke opzichten heb ik me aangepast? Alle tijd om daarover na te denken, te lezen, te praten. Een poosje geleden was ik op de housewarming van een vriend van me; eveneens vorig jaar gescheiden. Zijn zus hield een speech waarin ze zei: ‘Na al die jaren zie ik mijn echte broer terug. Je laat nu weer zien wie je werkelijk bent.’

Je eigen tempo bepalen is een voordeel dat hier vanzelf uit voortvloeit. In mijn geval betekent dat: rustig de tijd nemen om te verwerken wat er is gebeurd. Al een half jaar aankijken tegen een ontbrekende plint van mijn Lundia-stelling en er lachend mijn schouders over ophalen, omdat het me werkelijk niet deert. En me realiseren: ik heb jarenlang gehold, maar rustig aan doen past meer bij mij.

Stilte en rust: deze noemt mijn allerbeste maatje regelmatig als ik hem weer eens vraag wat er nou zo leuk is aan alleen wonen. ‘Mijn eigen gang kunnen gaan, niemand die op me let, urenlang lummelen en mijmeren.’ Ik vind dit een lastige; heb graag mensen om me heen. Nog steeds moet ik eraan wennen dat ik niet meteen mijn verhaal kwijt kan. Terwijl dezelfde vriend zegt: ‘En als je dat verhaal dan niet deelt, maar het gewoon voor jezelf houdt – wat gebeurt er dan?’ Nou, volgens mij gebeurt er dan niets. Of juist heel veel. Ik zal het eens gaan proberen.

Je zou bijna denken dat de happy single bestaat. En daarbij denk ik niet zozeer aan het glamorous beeld dat series als Sex and the City schetsen: shoppen met vriendinnen, ieder weekeind weer een andere mooie man aan de haak slaan en fijne feesten met veel prosecco (hoewel dit soort zaken het leven zéker aangenamer maken). Nee, mijn geluk zit ‘m in de aanvaarding van het leven zoals het nu is.

Nog andere pluspunten van het vrijgezellenbestaan? Ik hoor ze graag! 

6 reacties op “happy single

  1. Er wordt nog wel eens onderschat dat het verlies van je partner door overlijden of een echtscheiding volgens mij vaak vergelijkbare aspecten van verliesverwerking vraagt. Neem al die voordelen waar happy singles van kunnen ‘genieten’. In de literatuur die ik ken wordt daar erg weinig aandacht aan besteed. Ik denk dat een mooi lijstje op de koelkast niet veel helpt in een soms ontzettend heftig rouwproces.

    1. Helemaal mee eens Hans. Ik vind het ook een heftig proces; je leest het terug in mijn blogs. Vandaag wilde ik echter de pluspunten op een rijtje zetten. Want die zijn er zeker, hoewel ik het na inmiddels acht maanden nog lang niet altijd makkelijk vind!

  2. Ik ben man van 54 jaar, nooit relaties gehad en heel bewust ervoor gekozen om voor altijd single te zijn, omdat ik geen enkele behoefte heb aan een relatie.
    Mezelf kan ik goed redden. Af en toe heb ik contact met mensen, zoals in een kring of vereniging, maar wil daarnaast ook regelmatig alleen zijn.
    Kortom: mijn zeer bewuste én definitieve keuze is: voor altijd single met beperkt sociaal netwerk. Het laatste vanwege het feit dat ik geen “mensenmens” ben, wel af en toe behoefte aan contact met andere mensen. Ik ben hoe dan ook een happy single!
    Graag reactie(s) of je mijn levensstijl vreemd vindt of iets dergelijks.

    1. Hoi Jan, ik zou niet weten waarom ik jouw levensstijl vreemd zou moeten vinden. Het is toch juist heerlijk dat je voor jezelf weet dat dit de manier van leven is die het best bij je past. Ik ben wel een ‘mensenmens’ en zoek juist vaak gezelschap. Maar dat past bij míj. Je bent goed zoals je bent. Groet! Olga

Laat een antwoord achter aan Hans Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *