‘Gelukkig zijn is een keuze’. Wekenlang lag een Filosofie Magazine met deze aanmatigende covertekst bij mij in de vensterbank, juist in een tijd waarin ik me ellendig voelde. ‘Eigen schuld,’ leek de tekst te willen zeggen. ‘Als je je best maar doet kun ook jíj gelukkig zijn.’
Het genoemde citaat komt uit een interview met filosofe Miriam van Reijen. In Filosofie Magazine van mei 2014 vertelt ze over de Stoïcijnse levenskunst, die kan zorgen voor een ‘verandering van een lijder in een leider.’ Het is zeker een interessante theorie, maar ik geloof niet dat geluk altijd een keuze is. Iemand die psychisch ziek is bijvoorbeeld, kiest er niet voor om depressief te zijn. Al wíl hij gelukkig zijn, hij is er simpelweg niet toe in staat. En ook als je door een nare episode van je leven gaat, kun je het niet opbrengen om daadkrachtig te kíezen voor geluk.
Trouwens: is gelukkig zijn verplicht? In deze tijd van Facebookhappiness ga je bijna aan jezelf twijfelen als je met je Spotify-Treurige Liedjeslijst wenend op de bank zit terwijl je timeline volloopt met kiekjes van vakantie- en weekeindgeluk. Sterker nog: een overkill aan geluksmomenten van Facebookvrienden kan leiden tot depressieve klachten, blijkt uit onderzoek van de University of Missouri-Columbia.
Ik voel me veel meer aangetrokken tot de visie van psychiater Dirk de Wachter. ‘De jacht op geluk is een existentiële vergissing,’ stelt hij. Omdat je al die ogenschijnlijk gelukkige mensen om je heen ziet, voel je de druk om zelf óók genot en ‘kicks’ na te jagen. Maar juist die jacht op genot zorgt er volgens Dirk de Wachter voor dat het geluk buiten beeld valt. ‘Het leven is niet altijd een feest’, zegt hij. ‘Wie dat durft toe te geven heeft een stapje voor. Geluk zit hem in het ervaren van kleine dingen. In het content zijn met de “gewonigheid” van het leven.’ Hè, dat klinkt geruststellend. Ik hoef niet geforceerd te kiezen voor geluk. Het ‘oplaadpunt’ van de Geluksprofessor, een tijdje geleden op Culturele Zondag, liep ik dan ook achteloos voorbij. Laat mij zo nu en dan maar somberen. Want geluk is ook niet alles.
Lijkt een droevig blog, maar ik zou zeggen, koester je somberheid. En als je een slaapzak hebt trek die over je hoofd, wel eentje die lekker ruikt… en behoud je achteloosheid! ?
Somberen een mooi nieuw werkwoord? of ?
Valt mee Marjanne, de eerste maanden van dit jaar was ik behoorlijk somber gestemd, maar dat is grotendeels voorbij. Zo nu en dan steekt echter de irritatie over dat verplichte geluk weer de kop op!
En ‘somberen’ is volgens mij één van de vele nieuwe woorden die Van Kooten & De Bie aan onze taal hebben toegevoegd …
Irriteren aan geluk? ook dat kan!
Dat is het, wat ik herken…
Ik las via google dat je dus hebt gesomberd ? https://nl.wiktionary.org/wiki/somberen
Hahaha, het is dus een ‘officieel’ werkwoord 🙂