In huis …
Een huis is om in te leven. En dat mag je zien, vind ik. Ik krijg buikpijn van woningen waar het kraakhelder schoon en akelig netjes opgeruimd is. Dat geeft me het gevoel dat ik me in een toonzaal op het Meubelplein bevind. Ik word er nerveus van; ben doodsbang dat ik mijn koffiekopje omstoot. Of dat ik met mijn hak een put sla in het blinkend gewreven parket. In mijn huis kun je zien dat er geleefd wordt. Het is geen rommel, maar er liggen wel stapels kranten. Er staan foto’s in de vensterbank. Er liggen boeken. En er dwarrelen plukken kattenhaar. Van dochter mag het wel iets opgeruimder, en daar doe ik mijn best voor. Maar ik voel me er fijn bij. Het draait om de mensen, niet om de spullen.
… in mijn werk …
Mijn werk lijkt chaotisch omdat geen dag hetzelfde is. Soms geef ik een training en ben ik de hele dag van huis. Soms heb ik een interview en zit ik een uur later achter de laptop om er een artikel van te maken. En dan weer schrijf ik een offerte, heb ik redactie-overleg of een afspraak met een klant. Dit is echter een prettige chaos. Ik houd nauwgezet mijn agenda bij omdat ik anders door de bomen het bos niet meer zie. Mijn iPhone-agenda en to-do-list leiden me door de dagen.
Ik geef toe dat de stapel naast mijn laptop nogal slordig is. Aantekeningen, visitekaartjes en vaktijdschriften liggen door elkaar. Maar postbakjes zijn niet aan mij besteed. Natuurlijk weet ik dat het netter kan. Professional Organizers zouden me best iets kunnen bijbrengen. Collega en vriendin Martine Vecht zette zelfs een school voor deze beroepsgroep op, de School voor Organizing. Maar ik durf Martine gerust thuis te ontvangen. In mijn chaos valt goed te leven.
… in mijn hoofd
Orde in de chaos geeft rust in je hoofd, zeggen coaches en andere verstandige mensen. En dat is waar. Althans, tot op zekere hoogte. Want soms is chaos nodig. Het inspireert. Van de hak op de tak springend kom je op nieuwe gedachten en ideeën. Ideeën die ik niet had gekregen als ik keurig mijn lijstjes had afgewerkt. Een mooi voorbeeld van een inspirerende chaos vind ik het prikbord op mijn wc. Het bord hangt vol kaartjes van festivals, ansichtkaarten en krantenknipsels. Het ziet er slordig uit, maar de herinneringen die de stukjes papier bij me oproepen maken me blij. Chaos is emotie. Niet altijd fijn, maar een leven zónder kan ik me niet voorstellen.
Vanochtend las ik de blog van Ruud Ketelaar over chaos. Ruuds verhaal maakt onderdeel uit van een blogrol via Kommaarop, een initiatief van Tessa Wiegerinck en Agnes Swart. De vragen van deze keer waren: ben jij bang voor chaos of zoek je ‘t juist op? En: hoeveel chaos kan jij als zelfstandig ondernemer hebben? Voor mij de aanleiding tot het schrijven van deze blog.